Chris Harris is geen onbekende als het gaat om het beteugelen van exotische machines, maar zelfs hij lijkt zich enigszins nederig te voelen wanneer hij de sleutels overhandigd krijgt van Ferrari’s nieuwste hypercar, de F80. Een auto die niet alleen de grenzen van snelheid en technologie oprekt, maar ook Ferrari’s toekomstvisie belichaamt. Op het circuit van Misano en de omliggende Italiaanse wegen kreeg Harris de unieke kans om uit te zoeken wat de F80 werkelijk waard is.
Vanaf het moment dat hij instapt, wordt duidelijk dat de F80 geen evolutie is van de SF90 of LaFerrari – dit is een revolutie. De cockpit is spartaans maar futuristisch, met een asymmetrisch interieur waarin de rode bestuurdersstoel afsteekt tegen de sobere zwarte passagiersstoel. Alles is ontworpen rond de bestuurder, de bedieningselementen zitten op het stuur, de pedalen zijn verstelbaar, en de displays zijn volledig digitaal, maar subtiel geïntegreerd.
Onder de koolstofvezel carrosserie schuilt een combinatie van brute kracht en finesse. Een 3.0-liter twin turbo V6 welke wordt ondersteund door drie elektromotoren: één op de achteras en twee op de vooras. Het resultaat is een systeemvermogen van bijna 1.200 pk en een koppel van ruim 850 Nm. Acceleratie is ronduit onwerkelijk: van 0 naar 100 in iets meer dan twee seconden, en 0 naar 200 kilometer per uur in minder dan zes.
Op het circuit blijkt al snel dat dit geen gewone supercar is. De grip is fenomenaal, geholpen door actieve aerodynamica die bij hoge snelheden meer dan 1.000 kilo neerwaartse druk genereert. De Brembo CCM-R Plus-remmen leveren meer dan 2 g deceleratie, en zelfs wanneer Harris het uiterste van de auto vraagt, blijft de balans intact. De besturing is messcherp, en de respons van de aandrijflijn is direct – geen spoor van turbogat dankzij de elektrische ondersteuning.
Wat misschien nog het meest indruk maakt, is hoe beheersbaar de F80 blijft. In plaats van een brute krachtpatser die zijn bestuurder overweldigt, is dit een hypercar die je uitnodigt om te ontdekken waar je grenzen liggen – en ze vervolgens stilletjes verlegt. Op de openbare weg voelt hij nooit onhandelbaar volgens Harris. Ferrari’s actieve vering zorgt ervoor dat oneffenheden keurig gladgestreken worden, terwijl het hybridesysteem soepel overschakelt tussen elektrisch en benzinebedrijf. Zelfs Harris noemt het “verontrustend toegankelijk voor een auto met dit soort cijfers”.
Toch is niet alles rozengeur en manettino’s. De sound – een cruciaal element voor elke Ferrari– is volgens Harris merkbaar gedempt door de steeds strengere emissieregels. En hoewel de technologie indrukwekkend is, stellen sommigen zich de vraag of een V6 – hoe krachtig ook – het emotionele karakter van Ferrari’s atmosferische V8- en V12-motoren kan evenaren.
Met een vanafprijs van zo’n 3,6 miljoen euro en een beperkte oplage van 799 stuks is de F80 niet voor iedereen weggelegd. Opvallend is dat Ferrari naar verluidt moeite had om alle exemplaren meteen te verkopen – een unicum voor het merk. Mogelijk speelt de combinatie van een relatief “kleine” motor en een torenhoge prijs daarbij een rol.
Toch laat de F80 een onuitwisbare indruk achter. Niet alleen als technologisch meesterwerk, maar ook als filosofisch statement: Ferrari durft de klassieke definitie van een hypercar uit te dagen. En Chris Harris? Die stapte uit met een mengeling van ontzag en bewondering.
