De 1935 Aérolithe werd ontworpen door Ettore Bugatti’s zoon, Jean, en had een carrosserie gemaakt van magnesium en aluminium. Omdat Magnesium erg moeilijk te lassen is en bovendien zeer gevaarlijk, werd de carrosserie van de Bugatti Aérolithe met popnagels in elkaar gezet. Nadat de concept car op tournee was geweest in 1935, verdween de auto en werd er niets meer van vernomen.
De Aérolithe concept car werd gebouwd op chassis #57104 en hoewel niemand het zeker weet, wordt aangenomen dat deze bijzondere Bugatti destijds is gedemonteerd voor onderdelen. Ruim 70 jaar later kwam Christopher Ohrstrom, voorzitter van het World Monuments Fund, Bugatti-chassis #57104 tegen en kocht deze samen met de originele 3.3-liter achtcilinder, transmissie en achteras.
Vervolgens nam Christopher contact op met de Ontario’s Guild of Automotive Restorers, met het verzoek de Aérolithe weer tot leven te wekken. Onder leiding van David Grainger ging het team aan de slag, op basis van slechts elf foto’s wist zijn team in vijf jaar tijd de Bugatti Aérolithe te bouwen. Half replica, half origineel.
Het feit dat dit een concept car was en geen echte productieauto, zoals de Atlantics die hierna kwamen, kan worden herleid uit het ontbreken van ruitenwissers en de niet geventileerde cabine.
In deze video bespreekt Jay Leno samen met David Grainger het bouwproces van de Aérolithe, om vervolgens een kort ritje te maken met de miljoenen kostende Bugatti.
