Er zijn verschillende Ferrari 250’s gemaakt, waaronder de GTO, GTE, GT Lusso en LM Scaglietti, maar de meest bijzondere is waarschijnlijk de ‘one-off’ 250 GT SWB Breadvan.
In 1962 werd ingenieur Giotto Bizzarrini ingehuurd door graaf Giovanni Volpi, eigenaar van Scuderia Serenissima racing team, om een Ferrari 250 GT SWB te upgraden zodat de auto kon concurreren met de toen nieuwe Ferrari 250 GTO. Bizzarrini ontwikkelde samen met carrosseriespecialist Piero Drogo een aerodynamisch geavanceerde body, die zelfs lager was dan de GTO. De daklijn werd drastisch verlengd wat resulteerde in een shooting-brake carrosserie, waarna Engelse journalisten de auto de koosnaam “Breadvan” gaven.
Bizzarrini verplaatste de motor en radiateur verder naar het midden van het chassis voor een betere gewichtsverdeling en verlaagde de Ferrari. De Breadvan was bij zijn debuut op Le Mans ook nog eens flink lichter dan de fabrieks 250 GTO’s, 65 kg maar liefst met een totaalgewicht van 936 kg. De Breadvan liet de 250 GTO’s achter zich tijdens de 24 uur van Le Mans in 1962 maar moest na 4 uur opgeven met een gebroken aandrijfas.
De door Bizzarrini ontwikkelde Ferrari wist de twee daaropvolgende GT-races wél te winnen en de ingenieur bewees daarmee zijn gelijk. Sinds 1975 rijdt de Breadvan alleen nog maar mee in klassiekerwedstrijden, zoals tijdens de Oldtimer Grand Prix op de Nürburgring. In onderstaande video rijden we onboard mee met Max Werner in deze bijzondere raceauto, de zitpositie lijkt me niet heel erg comfortabel maar dat geluid….
