Het komt niet vaak voor dat IndyCar’s racen in de regen, sowieso nooit op ovals, maar als het gebeurt zien we vaak een fantastische race. De start van de Alabama Grand Prix moest maar liefst 2,5 uur worden uitgesteld als gevolg van onweer en zware regenval, hierdoor zou de race ingekort worden tot een maximale duur van 1 uur en 40 minuten.
Het gehele veld startte op regenbanden en achterin hadden veel coureurs moeite om iets te zien. Terwijl de baan steeds verder opdroogde was het wachten op de eerste coureur die de switch naar slicks durfde te maken. Oriol Servia nam de gok maar kwam er al snel achter dat het eigenlijk nog iets te vroeg was. Niet veel later volgde er een neutralisatie vanwege een crash tussen Bourdais en Peterson, hierop dook het hele veld de pits in om slicks te laten monteren.
Dat de baan nog enorm glad was bewezen de vele spins, vier coureurs spinde in korte tijd van de baan waaronder Juan Pablo Montoya. Vele neutralisaties volgde waardoor de maximale raceduur snel in zicht kwam.
Ryan Hunter-Reay had al vroeg in de race de leiding gegrepen en had eigenlijk niet echt veel weerstand. Marco Andretti, op plek 2, was snel maar kwam niet in de buurt. Regerend kampioen Scott Dixon, op plek 3, zat wel op de bumper van Andretti maar doordat het buiten de ideale lijn nog nat was werd inhalen moeilijk. Als één van deze coureurs nog een last-minute aanval wilde plaatsen werd die om zeep geholpen door de spin van Mikhail Aleshin. Met nog zes minuten te gaan parkeerde hij zijn bolide in de bandenstapel en half op de baan. De race werd hierdoor onder safety car uitgereden. Ryan Hunter-Reay wint dus zijn tweede race op rij en klimt in het kampioenschap naar de 2e plek, achter Will Power die vijfde werd.
